Aktualizacja ( 22 maja) I lekcja

Temat: Tekst literacki a tekst informacyjny.

I Aby rozumieć różnicę między tekstami literackimi a informacyjnymi należy np. wziąć pod uwagę to, czym się różni wiersz od tekstu w codziennej gazecie. Wiersz czytamy, bo chcemy oderwać się od rzeczczywistości, szukamy piękna języka, chcemy doznać wrażenia estetycznego, chcemy, by zadziałał on na naszą wyobraźnię lub nasze emocje. Tekst w gazecie ma inną funkcję. Dzięki niemu wiemy, jak wygląda rzeczywistość, dowiadujemy się o bieżących sprawach czy życiu społecznym.

II Proszę przepisać do zeszytu ramkę ze strony 290. w podręczniku.

III Proszę przeczytać przykład tekstu:

a) literackiego: „W komputerowym świecie” (s. 287.–288.);

b) informacyjnego „Uzależnieni od komputera” (s. 289.–290.).

IV Na zakończenie proszę napisać w zeszycie, czym różni się fragment opowiadania od artykułu z gazety – w tym celu należy wykonać w zeszycie zadanie 4a./s.290.

 

Aktualizacja (22 maja) II lekcja

Temat: Powtórzenie wiadomości z mitologii greckiej.

 

Zbliżamy się do końca omawiania działu. Zbiega się on również z podsumowaniem wiadomości dotyczących mitologii. Zadania z lekcji są na ocenę równoważną ocenie testu z mitologii.

Zadania z mitologii dotyczą omówionych już tematów. Niektóre z nich (oznaczone gwiazdką) zawierają informacje dodatkowe, nieomawiane na lekcjach, ale za test można dostać szóstkę, a znalezienie takich informacji jest łatwe.

Proszę przesłać (na ocenę) następujące zadania:

Ćw. 1./s. 15. (zeszyt ćwiczeń).

Ćw.2./s. 16. (zeszyt ćwiczeń).

Ćw. 6a, *b./s. 17. (zeszyt ćwiczeń) – aby wykonać zadanie z gwiazdką, należy sprawdzić w słowniku, co współcześnie oznaczają znalezione przez Was słowa, a następnie ułożyć z nimi zdania.

Ćw. 7./s. 17. (zeszyt ćwiczeń).

*Ćw. 10./s. 20. (zeszyt ćwiczeń) – aby wykonać to zadanie, trzeba znać znaczenie związków frazeologicznych (stajnia Augiasza, syreni śpiew, złote runo, pięta achillesowa, syzyfowa praca, nektar). Można poszukać w dowolnym źródle (niektóre natomiast powinniście już znać). Następnie trzeba zmienić jeden lub kilka wyrazów w danej wypowiedzi tak, by zgadzała się ona z użytym w niej związkiem frazeologicznym (by pasowała do niego).

Zad. 1c.d./s. 321. z podręcznika (do zeszytu) – można przepisać tylko słowo, które należało wstawić w wykropkowane miejsca.

Zad. 4./s. 324. z podręcznika (do zeszytu) – tu proszę tylko przepisać zły wyraz, skreślić go, a następnie, po myślniku, napisać poprawny. Wzór: Atena – Afrodyta.

Wykonać należy wszystkie zadania.

Pozdrawiam

Polonista Piotr Arent

 

 

 

Aktualizacja (15 maja) I, II lekcja

Dzień dobry!

Temat: Jak się łączą wyrazy w zdaniu – współrzędne i podrzędne połączenia wyrazowe.

I Zapiszmy notatkę:

1. Wszystkie wyrazy w zdaniu łączą się ze sobą w sposób nadrzędno-podrzędny lub współrzędny.

2. Jeśli wyrazy łączą się w sposób nadrzędno-podrzędny, to znaczy, że jeden z nich zadaje pytanie, a drugi odpowiada.

Na przykład w zdaniu: Mała Ania idzie do sklepu mamy dwa związki wyrazowe, czyli mała Ania oraz idzie do sklepu. Wyraz Ania zadaje pytanie: jaka?, a odpowiedzią jest mała. W drugim związku pytanie zadaje wyraz idzie. Pytanie brzmi: dokąd? Odpowiada wyrażenie do sklepu.

Zawsze zadaje pytanie wyraz nadrzędny, a wyraz podrzędny odpowiada.

3. Często jednak wyrazy łączą się ze sobą na zasadzie równości, co oznacza, że żaden z nich nie może zadać pytania drugiemu. Takie połączenia wyrazowe nazywamy szeregami.

Na przykład w zdaniu: Tata, brat i wujek kupili auto, rower i deskorolkę, mamy dwa szeregi. Pierwszy z nich to: tata, brat i wujek, a drugi to: auto, rower i deskorolka.

Wykonam dla Was teraz zadanie 3. z podręcznika ze strony 239. po to, byście lepiej zrozumieli teorię.

Wyrazy nadrzędne to inaczej wyrazy określane, bo przecież wyrazy podrzędne, odpowiadając na pytania, określają tamte. Podkreślone słowo jednej jest odpowiedzią na pytanie zadane przez słowo strony. Ze strony jakiej? – jednej.

Spójrzmy na kolejne:

wykonawców jakich? – ulubionych;

dźwiękach czego? – utworów;

słuchawek na czym? – na uszach;

włączona jak? – głośno.

Wyrazy nadrzędne to: strony, wykonawców, dźwiękach, słuchawek, włączona. Zadają one pytania wyrazom podrzędnym, czyli tym, które zostały podkreślone kolorem.

4. Proszę wykonać w ćwiczeniu części II ćwiczenie 2, 3. ze strony 89. oraz ćwiczenie 7a i b ze strony 91.

Uwaga! Proszę przyswoić wiadomości znajdujące się w zielonych ramkach w ćwiczeniach na stronie 88., 90. i 91.

 

Aktualizacja (8 maja) I lekcja

Dzień dobry!

Temat: Związki wyrazowe w zdaniu – grupa podmiotu i grupa orzeczenia.

I Notatka:

W każdym zdaniu występuje związek główny, czyli związek podmiotu i orzeczenia.

Wyrazy, które określają podmiot, tworzą grupę podmiotu, a wyrazy, które określają orzeczenie, tworzą grupę orzeczenia.

W zdaniu:

Niebieska walizka ze skóry leżała na dachu porzuconego auta

występują związki:

Główny: walizka leżała (podmiotem jest walizka, a orzeczeniem leżała).

 

Teraz określamy walizkę, czyli zajmujemy się grupą podmiotu.

Waliza (jaka?) niebieska;

Walizka (z czego?) ze skóry.

 

Następnie określamy leżała, czyli zajmujemy się grupą orzeczenia:

Leżała (gdzie?) na dachu;

Na dachu (czego?) samochodu.

W podanych związkach pogrubione zostały wyrazy nadrzędne.

 

Wszystkie inne (oprócz związku głównego) występujące w zdaniu związki nazywamy pobocznymi.

 

II Proszę spróbować wykonać ćwiczenia: 1a, 2., 3./s. 92–92. w zeszycie ćwiczeń.

 

II lekcja

Dziś wracamy do zagadnień gramatycznych, zwłaszcza tych związanych z budową zdania, czyli składnią.

Temat: Zdanie pojedyncze rozwinięte i nierozwinięte.

Proszę zapisać notatkę, która w istocie jest przypomnieniem wiadomości z klasy 4.

I Notatka:

1. Aby wypowiedzenie było zdaniem, musi zawierać czasownik w formie osobowej.

2. Brak czasownika w formie osobowej powoduje, że mamy do czynienia nie ze zdaniem, a równoważnikiem zdania.

3. Jeśli w zdaniu jest jedno orzeczenie, to jest to zdanie pojedyncze.

4. Zdanie pojedyncze nierozwinięte składa się albo z samego orzeczenia, albo tylko podmiotu i orzeczenia.

5. Zdanie pojedyncze rozwinięte składa się z podmiotu, jednego orzeczenia i innych (dowolna liczba) słów.

6. Nie długość wypowiedzenia, a to, czy ma ono jedno orzeczenie, powoduje, że jest ono zdaniem.

7. Przykłady:

Gdzie rękawiczki? – równoważnik zdania (brak orzeczeń)

Anna idzie. – zdanie pojedyncze nierozwinięte (orzeczenie + podmiot)

Idzie. – zdanie pojedyncze nierozwinięte (samo orzeczenie)

Mała Ania idzie powolutku do sklepu znajdującego się na najbliższej ulicy. – zdanie poj. rozwinięte (oprócz orzeczenia i podmiotu jeszcze inne części zdania).

Ania idzie i śpiewa. – zdanie złożone (dwa orzeczenia).

 

II Proszę wykonać w zeszycie zadanie 2a./s. 228. z podręcznika.

III Proszę przeczytać ramki ze stron 228. i 229.

IV Na zakończenie w zeszycie ćwiczeń cz. II, proszę wykonać ćwiczenia: 2., 3a, 3b, 5., 8., i 9.

 

Pozdrawiam

Polonista Piotr Arent

 

Aktualizacja (24 kwietnia) I, II lekcja

Dzień dobry!

Dziś lektura obowiązkowa, czyli mit o Syzyfie.

Sad_nad_Syzyfem.rtf

Lekcja znajduje się w załączniku.

 

Pozdrawiam

Polonista Piotr Arent

 

Aktualizacja (17 kwietnia)

Dzień dobry!

Dzisiaj dalsza część tematu przedświątecznego. W celu lepszego zrozumienia tekstów proszę zapisać notatkę.

 

1. W dawnej Polsce w staropolskim domu zwracano uwagę na dobre wychowanie, odpowiednie maniery i grzeczność. Widać to było na przykład w zasadach, których przestrzegano podczas codziennych czynności. Nawet podczas spaceru zachowywano pewien ustalony porządek. Kolejność osób idących na spacerze miała ogromne znaczenie. Z przodu powinny iść dzieci, następnie osoby zajmujące ważne stanowiska bądź o wysokiej pozycji społecznej (wraz ze swoimi rodzinami). Dalej mogą iść niezamężne kobiety, zaś na samym końcu młodzież. Co ciekawe każdy – dzięki swojej znajomości tradycji – znał już swoje miejsce w takim „pochodzie” i wiedział, jak należy się właściwie zachować.

2. Bigos to szczególna potrawa na staropolskim stole. Wyróżniał się nie tylko smakiem, ale i zapachem oraz kolorem. Składnikami tego wyjątkowego dania były głównie kapusta i kawałki mięsa. Mickiewicz pisze, że niezwykłości tej tradycyjnej litewskiej potrawy nie zrozumie ten, kto nie mieszka na wsi, a bigos najlepiej smakuje po przyjściu z dworu, np. z polowania.

3. Podczas ważnych wydarzeń rodzinnych tańczony był polonez – tradycyjny polski taniec. Pary – odświętnie ubrane – szły jedna za drugą, a przewodziła im pierwsza, najważniejsza para. To taniec dostojny, pełen wdzięku i napawający dumą tych, którzy brali udział w korowodzie, a podziwem tych, którzy obserwowali niezwykłe widowisko.

Proszę każdemu fragmentowi nadać tytuł. 

 

Pozdrawiam

Polonista Piotr Arent

 

 

Aktualizacja (3 kwietnia)

Dzień dobry!

Zakończyliśmy omawianie lektury. Dziś przypomnimy sobie, czym jest komiks, poznamy wyrazy dźwiękonaśladowcze i dowiemy się, jak nazywa się cecha tekstu, która powoduje, że śmiejemy się 😊

 

Temat: Co przyniosło szczęście dwóm wampirom i wyrazy naśladujące dźwięki.

 

Proszę zapoznać się z tekstem komiksu w podręczniku na stronach 201–204.

 

Przytoczę definicję wampira, którą możemy przeczytać na Wikipedii::

 

Wampir – istota demoniczna, zazwyczaj pijąca krew ludzi, obecna w wierzeniach ludowych w wielu kulturach oraz współcześnie w kulturze popularnej. Wyobrażenia wampira związane były z przekonaniem, że niektórzy zmarli mogą wychodzić z grobów i w różny sposób szkodzić żyjącym, głównie poprzez wypijanie ich krwi. W ten sposób demon odżywia swoje martwe ciało i powstrzymuje proces jego rozkładu. Swoją działalność podejmuje tylko w nocy, gdyż światło słońca jest dla niego zazwyczaj zabójcze. Sypia zwykle w trumnie, często w swej rodowej posiadłości. Jego charakterystycznym znakiem rozpoznawczym są wydłużone kły, sporadycznie zęby przednie (Nosferatu). Trudno jest jednak podać jednolity opis wampira, ponieważ w każdym dziele jego cechy różnią się – np. u Anne Rice wampiry od razu umierają od światła słonecznego, a Drakula po wystawieniu na nie tylko traci swoje moce.

 

Ten opis znacznie różni się od naszych niegroźnych i chyba niezbyt mądrych wampirów z komiksu. Aby dokładniej podkreślić tę różnicę wykonajcie w zeszycie zadanie 2a, b, c, d./ s. 205.

 

1. Czego spodziewa się czytelnik, gdy widzi, że wampiry obrabiają bank?
2. Co w rzeczywistości wampiry zrobiły z pieniędzmi?

 

Jako podsumowanie  zad. 3b./s. 205.

 

Zapiszmy:

Wampiry nas śmieszą, bo zachowują się irracjonalnie, bezmyślnie, nie tak jak spodziewalibyśmy się. Wampiry mają cechy, które w ogóle do nich nie pasują i to przede wszystkim wzbudza w nas śmiech. Postaci Burpa i Szlurpa są komiczne.

 

 

W komiksie występuje wiele wyrazów, których zadaniem jest naśladowanie dźwięków. Takie wyrazy nazywamy dźwiękonaśladowczymi (to onomatopeje).

 

Wykonajmy zadanie 6./s.206. Pierwszy przykład wykonam ja:

 

Ha! Ha! Ha! – naśladuje śmiech

itd…

 

Jako podsumowanie proszę o wykonanie w zeszycie zadania 7./s. 206. – wypiszcie z tekstów wyrazy dźwiękonaśladowcze.

 

 

Pozdrawiam

Polonista Piotr Arent

 

 

Aktualizacja (27 marca):

 

Zapiszmy temat: Świat przedstawiony powieści „Ania z Zielonego Wzgórza”.

 

Moim celem jest dziś przypomnienie elementów świata przedstawionego oraz określenie tych elementów w lekturze.

 

Notatka (przepisujemy):

1. Na świat przedstawiony dzieła literackiego, jakim jest powieść, składają się: czas akcji, miejsce akcji, bohaterowie, akcja, fabuła.

 

2. Elementy świata przedstawionego w „Ani z Zielonego Wzgórza”

 

Czas akcji: XIX wiek.

Miejsce wydarzeń: Zielone Wzgórze, Sosnowe Wzgórze, Avonlea, szkoła, kościół, Carmody, Białe Piaski,  Redmond.

Avonlea to wymyślone przez autorkę powieści niewielkie miasteczko na Wyspie Księcia Edwarda w Kanadzie, do którego przybywa Ania Shirley. Widzimy je głównie oczami tytułowej bohaterki. Ania odnajduje w Avonlea wiele uroczych miejsc, między innymi Jezioro Lśniących Wód i Las Duchów. Życie w tej miejscowości toczy się powoli, a ludzie żyją spokojnie.

                     

Bohaterowie: Ania Shirley, Diana Barry, Maryla i Mateusz Cuthbertowie, Gilbert Blythe, Małgorzata Linde, Ruby Gillis, Józia Pye, Prissy Andrews, Karol Sloane, Julia Bell, panna Stacy, pani Allan.

 

Przyjrzyjmy się bliżej bohaterom.

 

3. Proszę wkleić tu kartę pracy „Mieszkańcy Avonlea”.

Obiecałem odpowiedzi, oto i one. Kolejno w tabeli:

 

„Szczęściem…”                     – powiedziała Pani Linde

„ Nie, a…”                             – powiedziała Diana Barry

„Nie uważam tego…”            – powiedziała Maryla

„Nie zatracaj…”                   – powiedział Mateusz

„Przykro mi bardzo…”          – powiedział pan Phillips

„Wiem o tym…”                    – powiedziała pani Allan

„Ja wyzywam cię…”             – powiedziała Józia Pye

„Aniu…”                                – powiedział Gilbert

 

 Charakterystyczne cechy postaci z tej karty pracy proszę dopisać samodzielnie (możecie korzystać z różnych opracowań).

 

4. Proszę wkleić tu uzupełnioną kartę pracy „Przyjaciele Ani”

Imiona, które należało wpisać, to kolejno:

Ania

Mateusz

Diana

Allan

Józefina

Spancer

Maryla

Pani Linde

Phillips, Gilbertem

Gilbert, Gilbert

 

5. Plan wydarzeń (czyli jak przebiegała akcja). Proszę go przepisać i uzupełnić (tam, gdzie są xxxxxxx).

 

1. Przybycie Ani do xxxxxxx.

2.  Odebranie dziewczynki ze stacji  przez Mateusza.

3. Opowieść Ani o jej dzieciństwie.

4.  Decyzja Maryli o xxxxxxx dziecka.

5.  Spotkanie Ani z panią Małgorzatą Linde.

6. Początek przyjaźni Ani i xxxxxxx.

7. Zgubienie xxxxxxx przez Marylę.

8.  Nieudany początek znajomości z Gilbertem.

9.   Niefortunny podwieczorek przyjaciółek.

10. Uratowanie przez Anię siostry xxxxxxx.

11.  Nietypowe spotkanie po koncercie z Józefiną Barry.

12. Podwieczorek z panią Allan.

13.  Nieszczęśliwe zakończenie zabawy o nazwie  xxxxxxx.

14. xxxxxxx , czyli prezent Mateusza dla Ani.

15. Ufarbowanie włosów na xxxxxxx.

16. Nieudane przedstawienie „Elaine”.

17.  Odwiedziny dziewczynek u panny xxxxxxx.

18.  Przyjęcie Ani do grona seminarzystów.

19. Recytacja podczas koncertu.

20. Wyjazd Ani na studia do xxxxxxx.

21. Otrzymanie stypendium.

22.  Śmierć xxxxxxx.

23.  Rezygnacja ze studiów w Redmond College.

24. Pogodzenie się Ani z xxxxxxx.

25. Ania xxxxxxx w Avonlea.

 

6. Teraz przepiszmy plan dotyczący pierwszych lat życia Ani (Ćw. 3/ karta pracy „Wstęp do lektury).

 

Odpowiednia kolejność to:

1. Narodziny w …

2. Śmierć rodziców…

3. Zamieszkanie u państwa Thomasów…

4. Śmierć pana Thomasa.

5. Opieka nad…

6. Wyjazd pani…

7. Pobyt w sierocińcu…

8. Pojawienie się …

 

7. „Ania z Zielonego Wzgórza” to powieść obyczajowa, w której przedstawione zostały losy Ani Shirley i codzienne życie mieszkańców Avonlea. Książka jest pierwszą częścią cyklu o przygodach tej niezwykłej dziewczynki.

 

8. Proszę tutaj przepisać dokończone zdania z zadania 1. z karty pracy „Wstęp do lektury”.

 

Pozdrawiam

Polonista Piotr Arent